شاعر : محمود مربوبی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : ( مفعول مفاعلن مفاعیلن فع ) یا ( لاحول ولا قوه الا بالله ) قالب شعر : رباعی
این دل شــده بی قــرار تو معصومه پر زد به ســوی دیــار تو معـصومه دیدم همه جا عــطــر رضا پـیـچـیده در لـحـظــۀ احـتـضــار تو معصومه
************ بر ســیــنــه خــود داغ بــرادر دارد در ســر هــوس دیــدن دلــبــر دارد افــســوس که تـا حــوالــی قــم آمــد دیــگــر نـتــوانـسـت قــــدم بــردارد ************ زخمی به جگر داشت وَ در تب میسوختاز دوری دلبــرش مــرتب میـسـوخت هر جــا که ســرِ درد دلش وا می شد میگفت: امان از دل زینب،میسوخت ************
با ناله دو چــشــمان ترش را وا کرد تا سِـیر کند دور و بـرش را، وا کرد نــومــیــد ز دیـــدن بــرادر گـشـت و با ذکر رضا بال و پــرش را وا کرد ************
آمــد ز مــدیــنــه تا که در قــم بـاشد درمــمــلـکـت امــام هـشـتــم بــاشـد شــایــد که خــدا نخواست تا مرقد او مــانـند مــزار فــاطــمـه گُــم بــاشـد